Geheime missie naar Kenia

Vakantie naar Kenia.

Zondagmiddag 5 januari was het dan zover we vertrokken naar Kenia. Niemand in Nederland was hiervan op de hoogte maar dat was ook de bedoeling. Waarom vertellen we later in het verhaal. Na een vlucht van 8 uur met een tussenstop in Accra (Ghana) kwamen we netjes op tijd in Nairobi aan. We waren benieuwd hoe het daar zou zijn aangezien vorig jaar de aankomst hal is afgebrand. Dit hadden ze nu creatief opgelost door een parkeergarage om te bouwen tot aankomst hal. Daarnaast waren ze volop aan het bouwen aan een nieuwe aankomst (en vertrek) hal. Op de luchthaven moesten we een uurtje wachten op onze mede reizigers die vanuit Amsterdam kwamen. Na een bakje koffie en een krantje kwamen Jan-Willem en Wendy als laatste van hun vlucht naar buiten. Zonder bagage die lag namelijk nog in Amsterdam. Gelukkig hadden ze de belangrijkste bagage voor deze trip als handbagage meegenomen. De overige bagage zou die avond arriveren. Dit betekende dat we niet direct naar Kitui konden maar 1 nacht in Nairobi verbleven. Sammy, onze lokale touroperator stond ons al op te wachten en het programma van de reis was met hem zo aangepast.

Dinsdag moesten we op tijd vertrekken vanwege de lange reis die we voor de boeg hadden. We gingen namelijk in één keer van Nairobi naar Mwanianga waar Harm en Jan-Willem, samen met Kay en Jeffrey in 2007 de sand storage dam hebben gebouwd. In Kitui hebben we een tussenstop gemaakt bij Sasol, de organisatie die o.a. de dammen bouwt. Naast vele bekende waren en er ook veel nieuwe gezichten. De organisatie is flink gegroeid na ons laatste bezoek in 2010. Na kort bij the hebben gepraat zijn we doorgereden naar Mutomo. Ook hier is heel veel veranderd. Er is nu elektriciteit, een ‘goed’ hotel en zelfs twee supermarkten. In 2007 moest je hiervoor 1,5 tot 2 uur verder rijden naar Kitui. Na de lunch in Mutomo zijn we doorgereden naar Mwanianga. Door de regen eind november, begin december lag de weg er erg slecht bij. Ondanks dat is het toch gelukt om Mwanianga te bereiken. Hier zagen we vele verraste gezichten bij onze aankomst. Doordat de brief van Jan-Willem nooit is aangekomen was het een complete verrassing dat we langs kwamen. Ondanks dat waren we van harte welkom. Direct werd er begonnen om slaapplekken en eten voor ons te regelen. In 2010 kregen we ook al zo’n hartelijk ontvangst. Destijds stonden ze met het hele dorp ons op te wachten. De mensen zijn nog steeds erg dankbaar voor de projecten die we samen met hen hebben gedaan. Ondanks dat mensen niet veel hebben werd er uitgebreid gekookt en proberen ze alles voor ons te doen.

In Mwanianga hebben we één nacht geslapen. (zie foto) Uiteraard hebben we de dam bezocht. Deze lag er nog steeds goed bij. Er staat veel grondwater achter de dam. Het enige nadeel is dat het onderste deel van dit water zout is en dus niet geschikt voor gebruik. Daarnaast zijn we bij de basisschool geweest waar we destijds samen met de ouders de laatste klaslokalen van een vloer hebben voorzien. Ook dit lag er nog steeds goed bij.

Het mooiste om te zien in Mwanianga was dat ze nog steeds als gemeenschap samenwerken. De dam destijds was het eerste project waarbij ze met de gehele community samenwerkten aan iets voor de gehele community. Het volgende project waren de klaslokalen wat ook een samenwerking was tussen ons en alle ouders. Op deze manier zijn ze sindsdien doorgegaan. Er is een tweede dam gebouwd met Sasol. Daarnaast hebben ze zelfstandig als community een tweede basisschool opgericht en gebouwd. En op dit moment zijn ze bezig met het oprichten van een middelbare school.
Dit initiatief zijn ze zelf gestart om de eigen kinderen een kans te geven op middelbaar onderwijs. De dichtstbijzijnde middelbare school was namelijk erg ver weg. Een gedeelte van het kantoor van de assistant chief (burgemeester) en het gebouw waar wij in 2007 verbleven zijn tijdelijk omgebouwd tot klaslokalen.. De school is nu officieel geregistreerd bij de overheid en krijgt binnenkort ook een door de overheid aangestelde en betaalde leerkracht. De community is nu bezig om een school gebouw te bouwen. Iedereen wordt verzocht daaraan bij te dragen in de vorm van geld, lokale materialen (zand en grind) of mankracht. Samen bouwen ze op deze manier aan de toekomst van het dorp. Omdat we wederom zo hartelijk zijn ontvangen en we toch ook deel hebben uitgemaakt van de community hebben we ook besloten bij te dragen aan dit mooi initiatief.

Na het afscheid in Mwanianga zijn we teruggegaan naar Kitui. Daar zijn we één nacht verbleven in het Park Side Villa hotel. Deze keer hadden we meer tijd dan op dinsdag dus hebben we een wat langer bezoek gebracht aan Sasol. Daarnaast hebben we een weeshuis met jonge kinderen (0-5 jaar) bezocht. Wendy had namelijk via via een hele lading kinderkleertjes meegekregen uit Nederland en die waren daar op de juiste plek.
Na dit alles zijn we terug naar Nairobi voor weer een nachtje in het Kipepeo hotel. De volgende ochtend was het tijd om op Safari te gaan in het Amboseli National Park. Halverwege de middag waren we in het Park voor onze eerste game drive. Uiteraard heel veel olifanten gezien waar dit park om bekend staat. Maar daarnaast ook veel andere dieren zoals gnoe’s, zebra’s, giraffen, antilopen, nijlpaarden, hyena’s, buffels, jakhalzen en leeuwen. En met die laatsten hadden we geluk. De eerste dag van onze Safari hebben we gelijk leeuwen gezien. Deze waren al twee maanden niet meer gespot in het park. De tweede dag hebben we als enige een moederleeuw met twee welpen gezien voordat ze zich verscholen in de bosjes.

De tweede dag van de safari begon vroeg met een game drive direct nadat het licht werd. Daarna hadden we een bush breakfast. Luxe ontbijten midden in de natuur met uitzicht op de mount Kilimanjaro. Na het ontbijt zijn we lekker het zwembad van de lodge in gedoken om ons mentaal voor te bereiden op het hoogte punt en het grote doel van onze reis. Wat op ons na niemand namelijk wist is dat Jan-Willem en Wendy gingen trouwen en wel in Kenia. We hebben Jan-Willem al sinds 2007 een beetje proberen te pushen en Harm heeft er in 2010 al een pak voor gekocht, maar zaterdag 11 januari 2014 was het dan zover. Aan de voet van de Kilimanjaro hebben ze elkaar het JA (Yes in dit geval) woord gegeven. Wij hadden de eer om de getuigen te zijn. Daarnaast waren wij de dekmantel om naar Afrika te reizen. Maar in plaats van dat ze na de trip in Kenia naar Sierra Leone toe kwamen om ons te bezoeken zitten zijn ze afgereisd naar de Seychellen voor hun huwelijksreis.

Op zondag hebben we nog een laatste game drive gedaan. Daarnaast hebben we nog de laatste trouwfoto’s met de mount Kilimanjaro op de achtergrond geschoten. De fotograaf was al naar huis maar Harm heeft er zoveel geknipt dat er vast wel een goede bij zal zitten.

Rond de middag hebben we het park verlaten om op weg te gaan naar het huis van Sammy onze touroperator. Dit is nu de 3e keer dat we via hem op vakantie gaan dus vond hij het tijd om ons bij hem thuis uit te nodigen. Niet in Nairobi waar hij woont vanwege het werk maar zijn echte thuis waar hij ook geboren is. Hier heeft hij net als zijn broers een huis gebouwd vlakbij het ouderlijk huis waar zijn moeder nog woont. Dit is een prachtige locatie midden in de bergen. Ook hier zijn we 1 nacht gebleven.

De volgende dag stond de terugreis naar Nairobi gepland. Via de broer van Sammy die die ochtend al naar Nairobi was vertrokken hoorden we dat de hoofdweg naar Nairobi was geblokkeerd door protesterende motor taxi’s. Sammy wist nog wel een alternatieve route. Dit betekend via een deels verharde en deels onverharde weg. Via de noordkant konden we Nairobi uiteindelijk bereiken. Na dus weer een lange rit kwamen we dan toch uiteindelijk bij het hotel aan.

We zijn vervolgens nog 2 dagen in Nairobi verbleven. Eén dag hebben we een olifanten en giraffen opvangcentrum bezocht en de boma’s van Kenya. Hier laten ze de cultuur van Kenia zien. De verschillende manieren van wonen, rituelen en dansen van alle verschillende stammen die Kenia bevolken worden daar getoond.

De laatste dag in Kenia stond er niet veel meer op het programma. We zijn even Nairobi in geweest om te lunchen en nog wat boodschappen te doen. In Nairobi heb je namelijk grote warenhuizen en supermarkten die in Sierra Leone (nog) niet te vinden zijn. We hebben dus nog maar wat inkopen gegaan zodat de koffers goed vol mee terug naar Sierra Leone konden.

Als afsluiting van onze vakantie in Kenia zijn we met z’n allen gaan eten bij Carnivore in Nairobi. Dit is een restaurant met in het midden een grote bbq waarop door koks verschillende soorten vlees aan grote spiezen worden bereid. Hiermee komen ze langs de tafels en snijden ze af wat je wilt. Zo hebben we spare-ribs, rund, kip, kalkoen, struisvogel, lam en krokodil gegeten. Daarnaast hadden ze ook ossenballen. En ook die hebben we geprobeerd. Bij Carnivore blijven ze langs komen met vlees totdat je de vlag op je tafel neer legt. Aangezien Harm toch wel wat kilo’s kwijt is en zijn broeken af begonnen te zakken heeft hij geprobeerd dit er in één avond er weer bij te eten. Uiteindelijk heeft ook Harm de vlag moeten strijken om nog wat ruimte over te houden voor het dessert.

Donderdag 16 januari zijn we weer terug naar Sierra Leone gevlogen na afscheid te hebben genomen van Jan-Willem en Wendy. Afrika staat er niet om bekend om dat dingen vlug gaan. Onze terugkomst in Sierra Leone verliep echter als een speer. Binnen een half uur geland, door de douane met onze koffers in de auto op weg naar huis. Dit gaat op Schiphol nooit lukken. Weer thuis was het fijn om te zien dat de werkzaamheden goed zijn verlopen tijdens onze afwezigheid.

Ondertussen zijn Jose en Lieke aan het werk geweest in het oogziekenhuis en zijn ze nu bezig met een project voor jonge moeders. Volgende keer hier meer over!

Groetjes Harm en Jose