Terug naar Nederland

Terug aar Nederland

Dat de titel van ons verslag zo zou heten wisten we vorige week al, Jose start namelijk per 21 juli met haar nieuwe baan in Nederland. Dit houdt in dat zij weer in Nederland gaat wonen en dat Harm zijn werkzaamheden in Sierra Leone doorzet. Maar ondertussen heeft de titel van dit verslag een dubbele lading gekregen, wij komen namelijk aankomende maandag samen (tijdelijk) naar Nederland. Dit vanwege het Ebola virus wat hier heerst.

Ebola is een virus die overgedragen kan worden door middel van lichaamssappen van mensen naar mensen en door bepaalde diersoorten. Dit houdt in dat je alleen via aanraking of het eten van besmet voedsel de ziekte op kunt lopen. Er is geen medicijn beschikbaar om de met Ebola besmette mensen te genezen. De enige remedie om de ziekte te stoppen is besmette mensen te isoleren zodat ze niemand anders kunnen besmetten en dan afwachten. De meerderheid gaat dood en degenen met een goede weerstand hebben de meeste kans om te overleven.

Het virus heerst in Sierra Leone op dit moment vooral in het zuidoosten. Daar zijn momenteel al rond de 300 besmetten gevallen. De autoriteiten en hulporganisaties krijgen de verspreiding van de ziekte nog niet onder controle. Er komen nog steeds dagelijks nieuwe gevallen bij en daarnaast komen er nog verdachten gevallen bij op nieuwe locaties. Dat het virus zich zo blijft verspreiden is één van de redenen dat we in overleg met de directie in Nederland besloten hebben om tijdelijk terug naar Nederland te gaan.

Eén van de grootste problemen is dat de mensen het virus niet serieus nemen of het gewoon niet snappen of kunnen bevatten. Je hoort dan ook de meest vreemde verhalen, enkele voorbeelden.:

• Er zijn mensen die beweren dat Ebola verzonnen is door de overheid om geld binnen te halen
• Er zijn mensen die zeggen: ‘Je hoeft jezelf niet te beschermen, bidden naar god voorkomt dat je Ebola krijgt’. ‘Hij beslist tenslotte of je dood gaat of niet’.
• In buurland Guinee heeft de overheid verboden handen te schudden, reacties hier op waren onder andere: ‘handen schudden hoort bij onze cultuur, we vinden dat de minister maar een ander oplossing voor dit probleem moet verzinnen.’

Gelukkig zijn er ook mensen die de ernst van de situatie wel inzien en anderen hier ook op wijzen. Een ander probleem is de angst om naar de speciaal ingerichte Ebola klinieken te gaan. Hier komen tenslotte weinig mensen levend uit. Ze gaan daardoor liever naar de lokale medicijnman maar daarmee maken ze alles alleen nog maar erger. Zo is er is onlangs door artsen zonder een dorp gevonden met vermoedelijk 40 besmette gevallen. Mensen reizen hier het hele land door wat de kans op verspreiding van de ziekte alleen nog maar groter maakt. Op dit moment zijn steeds meer mensen doordrongen van de ernst van de situatie en worden de mensen steeds voorzichtiger. Het is echter nog niet onder controle waardoor het voor nu veiliger is naar Nederland te gaan en niet hier afwachten of de ziekte wel of niet hier in de buurt opduikt.

De laatste paar dagen en ook de komende dagen staan in het teken van dingen afronden en koffers inpakken. Een ontzettend dubbel gevoel om op deze manier naar Nederland te gaan. Natuurlijk het is hartstikke leuk om vrienden en familie in Nederland weer te zien. Maar het voelt niet fijn om hier alles en iedereen zo achter te laten in een situatie waarvan we niet weten hoe die zich gaat ontwikkelen.

Vandaag hebben we onze werknemers ingelicht over het vertrek naar Nederland. Daarbij hebben we ze opnieuw voorgelicht over Ebola en de situatie in Sierra Leone momenteel. We hebben ze op het hart gedrukt de zaak serieus te nemen, voorzichtig te zijn en vooral niet te gaan reizen indien dit niet strikt noodzakelijk is. Het belangrijkste is lichaamscontact te vermijden want de ziekte verspreid zich gelukkig niet door de lucht. Naar ons idee hebben de werknemers begrip voor ons vertrek en doordat wij nu naar Nederland gaan lijken ze de ernst van de situatie nu in te zien.

Hopelijk krijgen ze de ziekte snel onder controle. De terugreis voor Harm staat vooralsnog gepland op 3 augustus. 3 weken in Nederland worden geen 3 weken vakantie. Ook vanuit Nederland valt er nog genoeg te doen. We maken namelijk van de gelegenheid gebruik om te kijken naar nieuwe machines en de mogelijkheden m.b.t. gps besturing. Het voorbereiden van de trainingen voor het personeel kan ook vanuit Nederland plaats vinden zodat we hier direct na terugkeer mee aan de slag kunnen.

Naast al dit minder leuke nieuws toch ook nog wat andere dingen om mee af te sluiten. Het regenseizoen is begonnen waardoor het land ontginnen nu stil ligt. De laatste weken zijn we vooral bezig geweest met het schoonmaken van en het onderhoud plegen aan de machines. Daarnaast zijn we stilletjes aan begonnen met voorbereidingen voor het nieuwe seizoen.

Uiteraard is het WK ons ook niet ontgaan. Veel mensen hier zijn gek van voetbal. Onder het personeel hebben we daarom ook een WK poule opgezet waaraan iedereen fanatiek mee doet. De eerste wedstrijden hebben we bekeken in de Sunshine Bar in Lunsar. (zie foto) Voor de kraker tegen Mexcico waren we uitgenodigd door Bockarie om bij hem thuis te komen kijken. Erg leuk met hoeveel temperament de mensen hier een wedstrijd beleven. (filmpje is te vinden op Facebook)

Omdat we inmiddels ook over een TV schotel beschikken hadden we alle werknemers voor de halve finale bij ons thuis uitgenodigd om de wedstrijd op de beamer te volgen. Dit ging natuurlijk als een lopend vuurtje door Makomp zodat binnen een mum van tijd de veranda vol stond met kinderen die door de raam de wedstrijd probeerden te volgen. Helaas was de afloop wat minder maar ondanks dat zijn we toch weer een leuke ervaring rijker.


Groetjes Harm en Jose